Katalog typowych drogowych obiektów mostowych i przepustów stanowi narzędzie wspomagające proces decyzyjny dla zarządców dróg oraz działających w ich imieniu projektantów i/lub wykonawców, jest również nieocenioną pomocą w procesie ofertowania drogowych obiektów mostowych i przepustów przez wykonawców składających oferty w przetargach publicznych, w szczególności w powszechnie stosowanym systemie „zaprojektuj i zbuduj”. Inwestorowi umożliwia wybór optymalnego pod względem kosztu i czasu realizacji rodzaju obiektu mostowego, ułatwia opis przedmiotu zamówienia publicznego i może stanowić część materiałów przetargowych w przetargach publicznych. Poza tym może służyć do weryfikacji techniczno-ekonomicznej propozycji projektantów i/lub wykonawców. Wykonawcy pozwala zaś na szybkie przedmiarowanie robót, podaje minimalne ilości podstawowych materiałów niezbędnych do budowy, wskazuje optymalne technologie budowy oraz definiuje podstawowe wymagania techniczne dla podstawowych materiałów konstrukcyjnych.

Prawidłowe zaprojektowanie przejazdu dla rowerów i właściwe jego oznaczenie nadal sprawia wiele kłopotów, czego dowodem są niestety wciąż liczne przejazdy utrudniające rowerzystom ewakuację ze skrzyżowania, przejazdy umiejscowione w warunkach ograniczonej widoczności bądź sytuacje nieuzasadnionego odbierania pierwszeństwa jazdy cyklistom.

W artykule podpowiadamy, jakie rozwiązania dla ruchu rowerowego należy stosować w obrębie małych rond z jednym pasem ruchu na obwiedni i wlotach, a których należy unikać. Najbardziej przyjaznym dla rowerzystów skrzyżowaniem jest małe jednopasowe rondo, jednak projektanci wciąż zbyt rzadko po nie sięgają.

Skrzyżowania są miejscem szczególnie istotnym dla ruchu rowerowego, także ze względu na przepustowość, stanowiąc w miastach najważniejszy czynnik ją ograniczający. Wpływają na czas podróży i wydatek energetyczny rowerzystów, zmuszając ich do zatrzymywania, oczekiwania na otwarcie ruchu i ponownego rozpędzania się. To także obszar newralgiczny, jeśli chodzi o bezpieczeństwo ruchu – to na skrzyżowaniach dochodzi do około połowy wypadków i kolizji z udziałem rowerzystów.

W polskiej praktyce często stosowane są odgięcia drogi rowerowej przed przejazdami dla rowerów, jednak eksperci z krajów o dużym doświadczeniu w organizacji ruchu rowerowego zdecydowanie odradzają takie rozwiązanie i dopuszczają jego zastosowanie jedynie w ściśle określonych warunkach.

Wybór rodzaju konstrukcji nawierzchni drogi nie jest sprawą prostą. Wielu projektantów zapomina o dokładnej analizie w tym zakresie, a co gorsza – bywa, że w przetargach z góry narzucone są konkretne rozwiązania. Rodzi to później wiele omawianych w artykule problemów, których można byłoby uniknąć, gdyby rozpocząć planowanie od dokładnej analizy realnej sytuacji i potrzeb społeczności.

Projektując drogi dla rowerów, należy zawsze brać pod uwagę warunki lokalne i natężenie ruchu, ale również dostępność obszaru, skrócenie dojazdu i zapewnienie konkurencyjności roweru wobec samochodu. Z założenia powinny być one dwukierunkowe, jednak nie zawsze poprowadzenie dwukierunkowej drogi dla rowerów wzdłuż ulicy jest prawidłowym rozwiązaniem.

W ostatnim czasie można zauważyć coraz większe zainteresowanie problemami pieszych, szczególnie w odniesieniu do terenów miejskich. Wiele większych miast publikuje własne specyfikacje dotyczące jednolitych zasad projektowania i wykonawstwa dróg rowerowych i chodników. W artykule omówiono kilka wybranych aspektów związanych z infrastrukturą przeznaczoną dla pieszych, które nie zawsze są prawidłowo uwzględniane przez projektantów i inwestorów.

Ważnym elementem infrastruktury rowerowej jest połączenie dróg rowerowych z drogami ogólnodostępnymi oraz zjazdami publicznymi i indywidualnymi. Niestety, bardzo często spotyka się w tym zakresie podstawowe błędy projektowe. Podpowiadamy, co zrobić, by ich uniknąć.

W Polsce wciąż obecna jest tendencja do rozdzielenia ruchu samochodowego i rowerowego – głównie w celu poprawienia warunków ruchu samochodom, a powstające drogi rowerowe zamiast ułatwić życie rowerzystom, często je komplikują – zmuszają do ograniczenia prędkości i dodatkowych, często niebezpiecznych manewrów, powodują zwiększenie wysiłku i strat energii powodowanych niewłaściwą geometrią i wynikającą z niej koniecznością hamowania i ponownego rozpędzania się oraz konstrukcją nawierzchni powodującą wysokie opory toczenia. Tymczasem droga dla rowerów powinna skracać czas dotarcia do celu, minimalizować ryzyko kolizji, ułatwiać omijanie korków i ograniczać straty energii niezbędnej do napędzania roweru.