Zanim dokona się symboliczne wbicie pierwszej łopaty na placu budowy drogi, inwestor musi przejść przez skomplikowaną procedurę administracyjno-prawną i projektową, obejmującą etapy: projektowania wstępnego, uzyskania decyzji administracyjnych, projektowania uzupełniającego i końcowego oraz uzyskania zewnętrznych środków inwestycyjnych. W całym procesie inwestycyjnym geodeta odgrywa istotną rolę już na etapie projektowania, choćby sporządzając mapę do celów projektowych. Jednakże największe poczucie odpowiedzialności towarzyszy geodecie w trakcie realizacji inwestycji na terenie budowy. Oto jak sprawnie przejść przez proces geodezyjnej obsługi inwestycji drogowych.
Na etapie realizacji inwestycji drogowych czynnościami geodezyjnymi są:
- założenie i pomiar osnowy realizacyjnej,
- wytyczenie obiektów budowlanych w terenie,
- geodezyjna obsługa budowy i montażu obiektu budowlanego,
- pomiary przemieszczeń obiektu i jego podłoża oraz pomiary odkształceń obiektu,
- geodezyjna inwentaryzacja powykonawcza obiektów budowlanych i urządzeń podziemnych.
Osnowa realizacyjna
Poziome i wysokościowe osnowy realizacyjne są przeznaczone do wykonywania pomiarów geodezyjnych związanych z projektowaniem, budową oraz eksploatacją obiektów budowlanych. Osnowę realizacyjną zakłada się w przypadkach, gdy:
- bezpośrednio z istniejącej poziomej osnowy geodezyjnej i osnowy pomiarowej nie można dokonać tyczenia,
- dokładność istniejącej poziomej osnowy geodezyjnej i osnowy pomiarowej jest zbyt niska dla potrzeb inwestycji,
- istniejąca pozioma osnowa geodezyjna i osnowa pomiarowa podczas realizacji inwestycji może ulec zniszczeniu.
Osnowa realizacyjna pod względem konstrukcyjnym może być siecią jednorzędową lub siecią dwurzędową zakładaną dla złożonych i dużych inwestycji realizowanych sekwencyjnie. Dokumentacja projektowa osnowy realizacyjnej powinna zawierać m.in.:
- opis techniczny definiujący zasięg projektowanej sieci, sposób jej zagęszczenia, technologię realizacji projektu, maksymalne odległości pomiędzy punktami, maksymalne długości ciągów niwelacyjnych,
- mapę z projektem osnowy w skali 1:10 000, na którą należy nanieść istniejące w zasięgu inwestycji punkty osnowy podstawowej i szczegółowej (poziomej i wysokościowej) oraz projektowaną sieć,
- sporządzony na podstawie projektu budowlanego (wykonawczego) szkic projektu osnowy realizacyjnej,
- opisy topograficzne punktów nawiązania oraz istniejących punktów osnowy włączonych do projektu,
- sposób stabilizacji punktów osnowy realizacyjnej. Dodatkowe warunki, jakie winna spełniać osnowa realizacyjna dla inwestycji drogowych, są następujące:
- dla dróg:
- punkty osnowy realizacyjnej powinny być zlokalizowane w bezpośrednim sąsiedztwie pasa drogowego tak, aby umożliwiały prowadzenie obsługi geodezyjnej trasy drogowej i obiektów mostowych oraz nie były narażone na zniszczenie w trakcie budowy i wskutek prowadzonych prac rolnych na gruntach sąsiednich,
- konstrukcja osnowy powinna odpowiadać kształtowi obiektu,
- odległości między puntami nie powinny być większe niż 300 m,
- z każdego punktu winna być zapewniona maksymalna widoczność na realizowany odcinek drogi;
- dla obiektów mostowych:
- punkty osnowy powinny być zlokalizowane w bezpośrednim sąsiedztwie i ze wszystkich stron obiektu w taki sposób, aby zapewniały dobrą widoczność na realizowany obiekt,
- lokalizacja punktów powinna w minimalnym stopniu narażać punkty na ich uszkodzenie lub zniszczenie.
W przypadkach, gdy przy realizacji inwestycji niezbędne jest wykonywanie geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych z dokładnością wyższą niż odpowiednio 0,10 m i 0,02 m, osnowę realizacyjną zakłada się w układzie lokalnym, którego początek wyznaczony jest przez współrzędne punktu ciężkości obszaru inwestycji, zaś jego osie zorientowane są przez główną oś inwestycji. Sposób stabilizacji punktów osnowy realizacyjnej należy określić w warunkach technicznych wykonania prac geodezyjnych. Co do zasady, punkty stabilizuje się znakami z
[ . . . ]
Aby przeczytać artykuł w wersji elektronicznej, musisz posiadać opłaconą PRENUMERATĘ.